بررسی مقایسه‌ای تاثیر تمرینات ثباتی و taping بر اصلاح وضعیت جلوآمده‌ی سر

  سابقه و هدف: درمان وضعیت جلوآمده سر به‌دلیل ایجاد ضعف و خستگی عضلانی، کاهش دامنه حرکتی و اختلال حس عمقی گردن دارای اهمیت زیادی می‌باشد و اقدامات متعددی از قبیل تمرینات ثباتی جهت درمان این اختلال معرفی شده است. تاکنون از tape برای درمان این اختلال استفاده نشده است. از این‌رو، در این مطالعه به مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی و taping در افرادی با وضعیت جلوآمده سر پرداخته شد. مواد و روش‌ها: سی و سه نفر زن مبتلا به وضعیت جلوآمده سر در دامنه سنی 40-18 سال، به طور تصادفی در یکی از سه گروه: تمرینات ثباتی، tape و کنترل (بدون مداخله) قرار گرفتند. تمرینات ثباتی در یک دوره‌ی 6 هفته‌ای و 3 بار در هفته به افراد آموزش داده شد. از tape روی خلف گردن و کمربند شانه‌ای استفاده شد. میزان جلوآمدگی سر از طریق شاقول و زاویه کرانیوورتبرال از طریق عکس گرفتن از نیم‌رخ، قبل و بعد از شش هفته درمان اندازه‌گیری شدند. به‌منظور بررسی ماندگاری مداخلات، متغیرهای مورد بررسی پس از یک‌ماه مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: بررسی درون‌گروهی نتایج نشان داد که تمرینات ثباتی و tape هر دو در کاهش انحراف رو به جلوی سر موثر بودند (05/0>P). در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی‌داری بین تمرینات ثباتی در مقایسه با tape، در بهبود زاویه کرانیوورتبرال مشاهده نشد (05/0<P). در مرحله پیگیری، پایایی اثر مداخله در هر دو گروه درمانی دیده شد (05/0<P).  نتیجه‌گیری: تمرینات ثباتی و استفاده از tape می‌توانند موجب اصلاح وضعیت جلوآمده‌ی سر شوند. در موارد دشواری دسترسی بیماران به کلینیک و یا نبودن وقت کافی برای انجام تمرینات، استفاده از tape به تنهایی و با رعایت احتیاطات نیز می‌تواند در بهبود انحراف رو به جلوی سر موثر باشد